Καλλιτεχνικές και μεθοδολογικές σκέψεις για μια θεατρική ομάδα της τρίτης χιλιετίας

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2000

di Emanuele Faina

---

Η ELEUSIS είναι μια ομάδα.
Απαρτίζεται από άνδρες και γυναίκες.
Και αυτό που ενώνει την Ομάδα είναι  το Στυλ.
Και τo στυλ, τελικά, είναι μια ιδέα, μια φιλοδοξία, ένας σκοπός.
Κάτι που δεν αγγίζεις αλλά αισθάνεσαι.

Σε έναν κόσμο που βασίζεται στον σχετικισμό, όπου οι εξηγήσεις είναι έγκυρες και αποδεκτές μόνο αν συνδέονται με την υλική πραγματικότητα, δεν θα διακινδυνεύσω εννοιολογικές εξηγήσεις, όντας πεπεισμενος , για τη σημασία της διαίσθησης.

Και όποιος διαισθάνεται,δοκιμάζεται. Αν έχει την Ανάγκη.
Και όποιος δοκιμάζεται,καταλαβαίνει. Αν έχει τη Θέληση.
Το στυλ της Ομάδας, αν και βασισμένο στην ατομικότητα, είναι το αντίθετο του ατομικισμού.
Είναι η άρνηση του εκφραστικού εγωισμού.

Η κατασκευή του ατόμου-ηθοποιού είναι μια αργή και αναπόφευκτη διαδικασία που πάντα αρχίζει να γεμίζει και που, λίγο-πολύ, ξαφνικά ανθίζει και ανθίζει σαν ένα αναμενόμενο και ελπίζον θαύμα και που στη συνέχεια χρειάζεται μια προσεκτική και σοφή αντιμετώπιση. Δεν πρόκειται για κάτι απρόβλεπτο,αλλά για ένα καθημερινό έργο, κουραστικό και σταθερό που έχει την ανάγκη για μια πολύπλοκη και προσεκτική αντιμετώπιση. Στο στυλ ομάδας, αυτή η αντιμετώπιση λαμβάνει χώρα στην κοινότητα, χάρη στην παρουσία και τη βοήθεια των επιμέρους στοιχείων που συμβάλλουν, με βάση την προετοιμασία και την ευαισθησία τους, στην εξέλιξη των άλλων.

Στην ιδεολογία της κοινότητας δεν υπάρχουν "πρώτοι ηθοποιοί" ή "νέοι ηθοποιοί", αλλά μόνο άνθρωποι που θέλουν να αναπτυχθούν, να εξελιχθούν, να ερευνηθούν, να πειραματιστούν και να κληρονομίσουν όσα μαθαίνουν. Στην ιδεολογία της κοινότητας δεν υπάρχει "κατακλυσμός": το τελευταίος που φτάνει δουλεύει έργα κοντά με τους "παλιούς". Όσοι έχουν συμμετάσχει στο έργο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα έχουν  το καθήκον να καθοδηγήσουν και να βοηθήσουν τους νεώτερους να κατανοήσουν την εκπαίδευση που πρέπει να πραγματοποιηθεί, τις ασκήσεις που πρέπει να εκτελεστούν, τις εις βάθος δραστηριότητες στις οποίες πρέπει να αφιερωθούν. Οι πιο παλιοί  πρέπει να είναι διαθέσιμοι να δώσουν διευκρινίσεις και εξηγήσεις, να υποστηρίξουν τους νεότερους σε στιγμές απόγνωσης και δυσκολίας.

Σε έναν κόσμο όλο και πιο συνηθισμένο να βασίζεται "σε εικόνες" και όχι στη σύνδεση των  σκέψεων. Σε έναν κόσμο που συνδέεται ολοένα και περισσότερο με την «πρακτικότητα» των καταστάσεων και λιγότερο με την ευαίσθητη επικοινωνία, μια Ομάδα, στην «αριστοτελική της σαφήνεια», ρισκάρει ακόμη και να προκαλέσει σκάνδαλο.

Το Θέατρο είναι μια φωτιά που φθείρει τους αναποφάσιστους, τους αμήχανους και αυτούς που  χρονοτριβούν. Το θέατρο δεν είναι "τέλος", είναι ένας "τρόπος". Tο να κάνεις θέτρο δεν είναι ποτέ ένα δικαίωμα! Είναι ένα καθήκον, αν μη τι άλλο, που παρέχεται σε λίγους. Σε αυτούς τους λίγους, πολύ λίγους, που έχουν το θάρρος και τη θέληση να μην απομακρυνθούν ποτέ από τον εαυτό τους. Να μην κλείσουν την ψυχή για ''απογραφή''.Να μην σταματήσουν να κοιτάζουν πίσω σε αυτό που έχουν χτίσει, γνωρίζοντας ότι δεν είναι τίποτα. Ένα θεμελιώδες τίποτα.

Πόσα αισθήματα, με τα πέρασμα των χρόνων, ξεχνάμε; Πόσα χαρές και θλίψεις αισθανθήκαμε, για λόγους που μας φαίνονται μάταιοι σήμερα; Πόσα άγχη προσδοκίες που, μετά από χρόνια, μοιάζουν ανόητα; Και το θαύμα που νιώσαμε ως παιδιά, θα το αναγνωρίζαμε ποτέ; Η επιθυμία να εκπλαγείτε, να αφιερώσετε τον εαυτό σας εντελώς στο παιχνίδι, να αγνοήσετε τους κανόνες και τους συμββασμούς, δίνοντας την ελευθερία στη δημιουργία'γνωρίζουμε ακόμα τι είναι αυτό; Ωστόσο, είναι πράγματα που γνωρίζαμε, που αισθανθήκαμε, σε βάθος'που ζήσαμε πραγματικά

Το Στυλ της Ομάδας προβλέπει να δημιουργήσει κάτι που είναι πιο  μεγάλο από το "εγώ", από την ανάγκη να "ανάδυσης'', ''προβολής''. Το Στυλ της Ομάδας έχει ως πρώτο στόχο την πραγματική παιδεία: αυτή που τείνει να εξωτερικεύσει από τον άνθρωπο τις πραγματικές του ικανότητες, τις συνήθειές του, τα ταλέντα του.
​Όλοι γνωρίζουν ότι για να τρέξουμε εκατό μέτρα μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα πρέπει να προπονηθούμε για πολλές ώρες την ημέρα.Πολλοί πιστεύουν, λανθασμένα, ότι για να σκεφτούμε  και να αισθανθούμε συναισθήματα δεν χρειάζεστε προπόνηση.

Χρειάζεται Θέληση.
Χρειάζεται Χρόνος.
Χρειάζεστε ένα Στυλ.

Αλλά τι είναι η καθημερινότητα για όσους επέλεξαν το θέατρο;
Η επιλογή του θεάτρου ως Στυλ σημαίνει ότι γνωρίζουμε ότι κάθε επιλογή περιλαμβάνει μια παραίτηση.Όποιος επιλέγει το θέατρο ως Στυλ, δεν μπορεί να το κάνει σκεπτόμενος πως θα έχει χρόνο για τον εαυτό του, γιατί ο εαυτός του εξελίσετε  και πραγματοποιείται μέσα στο Θέατρο, ο ελεύθερος χρόνος του είναι γεμάτος Θέατρο. Και τότε ... Καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Ότι και άλλοι έχουν κάνει επιλογές παρόμοιες με τις δικές μας. Και έτσι γεννιέται μια Ομάδα.
Η επιλογή του θεάτρου ως Στυλ σημαίνει αίσθηση της ανάγκης να ανακαλύψουμε εκ νέου τις δυνάμεις που βρίσκονται μέσα μας, ίσως σε βάθος, ίσως κλεισμένες σε πολυ μικρό κύκλο και, μερικές φορές, κακοποιούνται από την ύπαρξη και από την απειρία μας. Αλλά υπάρχουν! Σε όλους μας. Ακόμη και σε εκείνους που δεν το πιστεύουν. Πώς είναι δυνατόν να μην τις βλέπουμε; Επιλέγοντας το θέατρο ως Στυλ σημαίνει να πιστεύουμε ότι πέρα ​​από το όριο της ακραίας κόπωσης υπάρχει ο στόχος: η αρχή μιας πραγματικά διαφορετικής και ανώτερης πορείας. Περισσότερη δουλειά λοιπόν, και όλο και λιγότερο χώρο για την καθημερινότητα .
​

Και συνειδητοποιούμε πόσο παράλογο είναι να θεωρούμε τον εαυτό μας ένα αποσυνδεδεμένο και ξεχωριστό μέρος από τους υπόλοιπους.Η Ομάδα γίνεται ένα ενιαίο σώμα στο οποίο η έλλειψη ή η απομάκρυνση είναι ένας ακρωτηριασμός. Μια Ομάδα χρειάζεται την ένωση των στοιχείων της, όπως το σώμα χρειάζεται όλα τα μέλη της. Όταν ένα άκρο υποφέρει, ολόκληρο το σώμα υποφέρει. Όταν λείπει ένα μέλος της Ομάδας, ολόκληρη η ομάδα υποφέρει. Είναι η ιδέα της Κοινότητας. Όπου ο καθένας δεν ανήκει πλέον μόνο στον εαυτό του, αλλά γίνεται μια κοινή και συλλογική ομάδα. Και δεν πρόκειται για ισοπέδωση! Αντίθετα, είναι η μέγιστη εξύψωση του ατόμου, ο οποίος δίνει τον εαυτό του στους άλλους , χωρίς καμία επιφύλαξη.

Δωρίζει την εξέλιξη, τον πολιτισμό του, την ατομική του προετοιμασία, την ευαισθησία του, τα συναισθήματά του σε άλλους, οι οποίοι, όπως και αυτός, είναι σε θέση να αντιληφθούν, να αποδεχθούν, να δώσουν τους εαυτούς τους  και να επιστρέψουν αυτό το τεράστιο δώρο που είναι ο ενθουσιασμός της ανταλλαγής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες που απαρτίζουν την Ομάδα πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά, χωρίς βιασύνη, ποτέ υπό πίεση ή επείγουσες ανάγκες.
​
Η προσεκτική επιλογή πρέπει να προηγείται οποιασδήποτε νέας αποδοχής. Οι άνδρες και οι γυναίκες που ζητούν να μοιραστούν αυτή τη διαδρομή πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που θα βρουν, χωρίς να τρέφονται ψευδαισθήσεις ή οφθαλμαπάτες. Είναι πράγματι σκόπιμο ένα από τα μέλη να επιλεγχθεί για να εξετάσει τις αιτήσεις εισαγωγής. Ένα στοιχείο, το πιο ισορροπημένο της Ομάδας, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της φροντίδας των νεοφερμένων, καθοδηγώντας τους,ως ένα σημείο αναφοράς. Αυτό το θέατρο αναφέρεται στους ανθρώπους,εκείνους που το θέλουν και ξέρουν πώς να το παρακολουθούν.
Τίποτα δεν θα χαθεί. Τουλάχιστον , εως ότου θα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το θάρρος να κάνουν τις πιο δύσκολες επιλογές.